in the spotlight: Cees Hoogendijk

0
239
Cees Hoogendijk

Cees Hoogendijk – doet heel veel onder de noemer OrgPanoptics

Cees omschrijft zichzelf als organisatie ontwikkelaar met het humaniseren van organisaties als missie. Daarnaast is hij Appreciative Inquiry facilitator en reist daarmee de wereld over. Hij is ook spreker, trainer en auteur; te veel om op te noemen.

Je moet helemaal niet focussen, je moet veel dingen tegelijk doen

Zoals Spinvis al zei: ‘Ik oefen mijzelf uit’. Zijn werk is zijn hobby, maar het moet wel iets opleveren. Het versturen van facturen achteraf is voor hem nog altijd kicken en hij kan er gelukkig goed van leven. Cees is meer dan 12 jaar ZP-er. Toch weet hij niet wat hij bijvoorbeeld in januari gaat doen. Het werkelijke succes zou wel eens kunnen zitten in het feit dat hij zich daar niet meer druk om maakt.

Succes is ook dat je het leven zo nu en dan begint te begrijpen.

Seats2meet is voor Cees als familie. S2M staat ook voor het ontmoeten van heel veel mensen en natuurlijk een fysiek plek. Terugkijkend is S2M ook een leeromgeving geweest voor hem. Als ZP-er heb je natuurlijk geen collega’s, maar S2M vult die rol prettig in.

S2M is een organisatie waar je bij hoort.

Op een gegeven moment was Cees voor zijn boek ‘Kracht zonder macht’ op zoek naar een uitgever die met hem kon co-creëren. Een uitgever die met hem ging beslissen en niet voor hem. Die vond hij in Paul Quist. Paul bracht hem voor de eerste keer in contact met S2M.

Terwijl hij het boek schreef ontmoette hij iemand, die hem als ‘heel erg AI’ bestempelde. Zo kwam Appreciative Inquiry op zijn pad. Dat heeft hij vastgegrepen en niet meer losgelaten. S2M faciliteerde de omgeving waarin hij social enterprises kon starten. Dit heeft hem vervolgens naar Johannesburg gebracht, waar hij de vrouw van zijn leven heeft ontmoet. Over serendipiteit gesproken.

Soms moet je serendipiteit ook gewoon afdwingen.

Naar aanleiding van het boek ‘Kracht zonder macht’ werd er in 2010 in S2M030 de workshop ‘Simulation’ georganiseerd. Een Franse artiest/kunstenaar kwam daarvoor met koffers vol ‘techniek’ S2M030 binnen.

Alle deelnemers zaten om een grote tafel. Iedereen was aangesloten op een centraal systeem en had een koptelefoon op. Door middel van een regelknop kon je bepalen naar wie van de aanwezigen je op je koptelefoon wilde luisteren.
Om ook gehoord te worden door de ander, moest de ander ook op jou afstemmen via de regelknop. Dit kon je slechts door oogcontact bewerkstelligen. Prachtig hoe contact maken duidelijk werd.

Het heeft pas zin om te praten als je zeker weet dat iemand naar je luistert.

Bewaren

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.