Sharingweek dag 2 | iedereen heeft een verstandelijke beperking

1
241

Ik sta op de vluchtheuvel in het midden van de kruising Europaboulevard en De Boelelaan. Auto’s komen twee rijen dik uit vier richtingen. Ik probeer alles in de gaten te houden.  Op zoek naar een witte Volkswagen golf. Met Symon heb ik via Blablacar afgesproken. Ik ben zenuwachtig. Zal-ie wel komen? Ineens duikt-ie op. Symon maakt creatief gebruik van het kruispunt, en met een scherpe bocht stopt-ie direct naast me. Het portier zwaait open. Tijd om even stil te staan is er niet. Ik spring in de auto bij een wildvreemde man.

Ook voor Symon ben ik zijn eerste liftervaring. Dagelijks rijdt hij heen en weer tussen Leusden en Hoofddorp. Iedere dag ruim twee uur in zijn eentje in de auto gaat vervelen. In Blablacar snijdt het mes voor hem aan vele kanten. De gezelligheid kan leuk zijn. Kosten worden bespaard. Symon heeft een uitstekende baan, maar met een gezin van vier jonge kinderen zijn alle inkomsten welkom. Daarnaast is het een eenvoudige manier om iemand anders te helpen.

Vrijwilligerswerk doe ik niet

Ik vraag Symon of hij ook vrijwilligerswerk doet. In vrijwilligerswerk ziet hij een prachtige manier om, bij werkeloosheid, in contact met de samenleving te blijven. Maar met een betaalde baan, een huis en de opvoeding van vier jonge kinderen heeft Symon nu geen tijd voor vrijwilligerswerk. ,Wat ik wel doe’, vertelt hij, ‘vanuit het Jeugdwerk coach ik op zaterdag een groep van tien jongeren op levensbeschouwelijk gebied, bij levensvragen.’ Aha, zeg ik, dus in je vrije tijd zet je je, in georganiseerd verband, in voor een ander. Vrijwilligerswerk dus. Gebeurt mij regelmatig dit.

 

CAM00316

Iedereen heeft een verstandelijke beperking

Bij Mieke haal ik een fiets op.  Mieke werkt op een zorgboerderij voor mensen met een verstandelijke beperking. ,Maar, zegt ze, verstandelijke beperking is een rotwoord. Iedereen wordt namelijk door zijn verstand beperkt. ‘Gewone’ mensen laten zich door hun verstand juist heel erg beperken. Hun verstand blokkeert hun gevoel en spontaniteit. Mensen met een ‘verstandelijke beperking’  zijn juist heel puur en eerlijk. Je weet precies wat ze aan ze hebt. Zij zeggen wat ze denken. Daarin zit zoveel plezier en liefde. Maar in de ‘gewone’ wereld botst dat. Op de zorgboerderij zorgen we dat een stukje van de wereld aansluit bij hun manier van zijn. Daar kunnen ‘normale’ mensen zo veel van leren.

Ik rijd verder naar Jaap. Jaap is bij Thuisafgehaald terechtgekomen toen hij begon te koken voor zijn moeder, die dit niet meer zelf kan. Ze eet nog maar kleine porties en alles in de vriezer proppen vond hij ook zo zonde. Jaap heeft, na een moeilijke periode, nu een sabbatical. Een jaar waarin hij voor zijn moeder zorgt, taalcoach is voor twee mensen die uit Afrika zijn gevlucht en kookt via Thuisafgehaald.

CAM00323

Koken voor anderen schenkt voldoening

Voor ruim zestig mensen heeft hij al gekookt. Sommige van hen zijn vaste klanten. Zoals Harry. Harry is 84 jaar en komt wekelijks met de auto om een maaltijd te halen. Veel van de klanten van Jaap zijn alleenstaand. Senioren of mensen met een kleine beurs. Dat Thuisafgehaald hem zoveel leuke contacten en voldoening zou schenken had Jaap nooit verwacht. Het was ook niet zijn insteek en ervaart het echt als een geschenk. Toen hij hoorde van “Bijzonder Thuisafgehaald”, waar thuiskoks koken voor ouderen, heeft hij zich daar direct voor opgegeven. Zo werd hij kort geleden  benaderd om te koken voor een ouder echtpaar. Hij heeft een handicap en zij nu haar heup gebroken. Ze wonen vlakbij en nu kookt hij 1 a 2 keer per week een verse maaltijd voor ze, die hij dan even bij ze brengt en voor ze opschept. De tafel dekken lukt nog net, dus ze zitten dan al met de borden klaar. Zijn vaste klanten geeft hij nu een Eet Met Me Mee – kadobon. Zij krijgen dan een tweede maaltijd gratis zodat ze een keer iemand kunnen uitnodigen om samen te eten. Samen eten is veel leuker dan alleen.

Mijn volgende etappe brengt mij naar de NTKC Kampeerclub. Een vereniging met tienduizend leden die met elkaar twintig kampeerterreinen beheren. Terreinen met nauwelijks voorzieningen en alleen per fiets of te voet bereikbaar. Ondertussen is het al donker geworden. Jaap staat er op dat hij met mij meefietst. Ik ben niet bang aangelegd. In Nederland zijn geen wilde dieren, geen dodelijke insecten en een beetje kou kan ik wel aan. Maar gezellig en prettig is het toch. In het bos is het donker. De paadjes zijn nog nauwelijks te zien. Jaap rijdt bijna tegen een paal. En het kampeerterrein is nergens te zien. Na ruim een uur fietsen geven we het op. Na een nachtelijke fietstocht bij prachtig maanlicht, zijn we weer thuis bij Jaap. Van thuiskok is hij nu óók coachsurf-host.

1 COMMENT

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.