Over creatie

0
4

Onlangs begon ik weer met het schrijven van blogs en ik merk dat ik voornamelijk berichten deelde over mijn eigen proces. Een proces van loslaten, nieuwe patronen aanleren, terugkijken. En vooral een proces waarin ik leer achterover te leunen. Te vertrouwen dat alles gebeurt op het juiste moment. Ik kan ook inhoudelijke blogs schrijven over de boeken die ik lees of over de ideeën die ik heb over wat er in de samenleving gebeurt. En toch is dit wat er uit moet.

Over creatie en persoonlijke groei

Vandaag belde ik even met een van mijn oude mastermindbuddies Angelique Desiree. We hadden het over creëren zonder doel. Zonder het doel likes te krijgen, zonder iets te moeten. Gewoon vanwege de joy of creating. Het is niet iets wat normaal is voor heel veel mensen. We zijn gewend om doelen na te streven, dingen te doen die nut hebben. Soms voelt het vreemd om gewoon maar te creëren. Vanuit de liefde voor het maken. Als je er iemand mee raakt, helemaal goed. Het gaat er vooral om dat je jezelf er gelukkig mee maakt.

Wel of niet delen?

Je zou dan kunnen zeggen, houd het lekker voor jezelf. Maar een deel van de joy of creating is voor mij ook het naar buiten brengen. Dat gaat makkelijker met verhalen over mijn eigen leven. Misschien niet heel relevant, wel het enige verhaal waarvan ik de waarheid in pacht heb. Zeker in een tijd waarin er zoveel verhalen gedeeld worden, is dat misschien wel het verhaal wat nodig is. Verhalen waarin we eerlijk en oprecht delen wat er in ons om gaat. Onze angsten, onze geluksmomenten en alles wat daar tussen zit. Onze twijfels over de dingen die we doen, over de dingen die om ons heen gebeuren.

Creatie kan van alles zijn

Creatie kan van alles zijn. De maaltijd die je ’s avonds op tafel zet, de doodle tekening die je maakt als je in een conference call zit, de foto’s die je maakt op je dagelijkse wandeling of het breiwerk dat je ’s avonds pakt als je tv kijkt. Het hoeft niets groots te zijn, als je maar bezig bent. Want vaak zit in die creatie een van je talenten.

Waargebeurd of niet?

Laatst las ik het boek ‘Australië op blote voeten’, een ogenschijnlijk waargebeurd verhaal van een Amerikaanse arts die een paar maanden met de Aboriginals meewandelt door de woestijn. Ik las het boek in een keer uit en wilde graag weten wat de schrijfster die deze geweldige reis had gemaakt nog meer te vertellen had. Maar terwijl ik zocht naar referenties van de schrijver, ontdekte ik dat het boek helemaal niet waargebeurd was, maar ontsproten uit het brein van de schrijver. En daar vond ik meteen van alles van (net als al die andere recensenten ;-). Toch zaten er in het boek heel veel wijsheden. Waarvan een belangrijke was dat we allemaal een talent bezitten, maar zo vaak vergeten dat we dat hebben en daardoor als een soort zombie door het leven gaan, zonder echt te genieten van onze talenten. En dat is wellicht ook de kracht van dat boek, een vrouw die haar talenten laat zien in het schrijven van een verhaal dat voor iemand die nog nooit Aboriginals heeft ontmoet of door de woestijn heeft gewandeld echt lijkt.

Moraal van het verhaal: laat je creativiteit de vrije loop en enjoy the ride!

Dit blog is eerder gepubliceerd op mijn blog, irenevangent.com.