“Ook de overheid moet op 1,5 meter blijven”​

0
27
uitzicht

Die 1,5 meter samenleving dat is gewoonweg klote. Daar kan ik heel direct in zijn. Dat is niet te doen voor ondernemers, voor kinderen, voor juffen en meesters, voor collega’s, voor theater, voor vliegtuigen, voor het OV, voor discotheken, voor tinderdates, voor supermarkten.

En als ik ga zwemmen, rits ik gewoon de achterzijde van wetsuit van mijn sportmaatje dicht.

Het is ook nog eens tegennatuurlijk, want wij mensen zijn veel meer relationeel dan instrumenteel van aard, ook dat toont de wetenschap naar motivatie & control wel aan. Hier zien we binnen de accountancy and control literatuur veel meer over terug. Dit is voer voor een andere blog, je kan uiteraard een kijkje nemen op www.controlandmotivate.nl. Het gaat dan onder andere over enabling & coercive control.

De behoefte aan betrokkenheid en autonomie is heel groot. We hadden het daarom ook niet ‘social distancing’ moeten noemen, maar ‘physical distancing’. Zodra je met iemand in gesprek raakt, merk je dat de afstand kleiner wordt.

“we hadden het daarom ook niet ‘social distancing’ moeten noemen, maar ‘physical distancing'”

Mensen doen dat onbewust om aan te geven dat je geen bedreiging voor ze vormt. Althans, dat weten we nu natuurlijk niet, maar we zijn dus geneigd om een stukje van onze fysieke ruimte op te geven en toenadering te zoeken. Dit doen we vrijwillig, onbewust en vrijwel automatisch. Het is een teken van vertrouwen.

Toch zijn al onze systemen juist op het instrumentele gebouwd. De mens zou egoïstisch zijn, risico averse en vooral lui. We moeten mensen prikkelen met wortels en stokken. Ook dat heeft onderzoek van psychologen en gedragseconomen al lang naar het land der fabelen gestuurd.

Ik moet wel bekennen dat ik het zelf erg fijn vind om niet de hele dagen te knuffelen met vreemden & handen te schudden bij elke gelegenheid. Ik ben vrij gesteld op mijn eigen ruimte, fysiek en psychologisch.

Deze behoefte aan autonomie is een universele behoefte. Je merkt pas hoe belangrijk het was als je het kwijtraakt. Het is een psychologische basisbehoefte zoals zuurstof dat voor je lijf is.

Deze regie over je eigen leven, of dit nu je inkomen, tijd of je sokken aantrekken is, is een belangrijke voorwaarden voor de mate waarin je gelukkig en gezond bent. Uiteraard geldt dit ook voor betrokkenheid. In hoeverre voel je je sociaal gesteund in hetgeen je doet.

“Je kan de stenen van je huis niet in de blender gooien om op te eten”.

Het mag geen verrassing zijn dat ik dan ook voor het basisinkomen ben. We hebben nu eenmaal een economisch systeem waarin er een markt, een overheid en burgers zijn. Dat is ook goed, maar juist in deze tijd wordt duidelijk hoe bikkelhard de markt of de overheid kan zijn.

Ongeacht of dit in het algemeen belang is of niet, je zal maar als individu (van student tot ondernemer of alle combinatie die Nederland rijk is) klem komen te zitten tussen deze 2 krachten. Waar is de 3e onafhankelijk kracht, de autonome burger?

De hybride werkende kunnen u er nu alles over vertellen.

Dan is het enige waar ik voor pleit dat je je huur/hypotheek kan betalen, ongeacht hoe vermogend je op papier bent. Je kan de stenen van je huis immers niet in de blender gooien.

Waarom dan een basisinkomen Louis, dat is toch vet links, communistisch en socialistisch (links vindt dat soms zelfs heel erg rechts). Ga eens werken voor je centen! Mensen zijn lui. Dat moeten we niet willen!

Nee dat is het juist niet, zoals Andrew Yang het zegt is het kapitalisme, maar waar je inkomen niet op 0 maar op 12.000 begint. Het is zelfs tweepartijdig.

“Ga eens werken voor je centen!”

Ik zal je uitleggen wat er goed aan is en nee, het is geen feilloos systeem, er zullen netzoals nu mensen zijn die niet vooruit te branden zijn, die het systeem misbruiken. Maar de default in dit systeem is wantrouwen, met een basisinkomen is dat vertrouwen.

Ik heb zelf gemerkt hoe was toen ik mijn onzinnige baan verliet en niet veel later gedeeltelijk mantelzorg mocht verlenen aan mijn moeder. Die na het herstellen van borstkanker een jaar later met een burn out, hartfalen niet meer in staat was om haar geliefde beroep uit te oefenen (docent). Ze had zichzelf de jaren ervoor uit de naad gewerkt voor 2 hongerige blagen, maar als alleenstaande moeder viel ze overal buiten.

Dit eiste haar tol en zowel in sociale als financiele kosten is dat ook maatschappelijk gezien onwenselijk geweest. Dat had in mijn ogen anders gekund (en gemoeten). Als startende ondernemer is het dan lastig om naast de tijd ook de psychologische belasting aan te kunnen. Iedereen krijg wel eens dit voor zijn of haar kiezen, de vraag is of je dat dan op kan vangen en of we je in staat stellen dit ook te doen. Er zijn op dit moment heel veel jonge mensen die deze druk ervaren en daardoor met een achterstand aan hun volwassen leven beginnen.

En ja ik ben (bedrijfs)econoom met een specialisatie in motivatie & control en weet dat het heel veel geld kost om in eerste instantie in te voeren en ook dat het niet direct rendeert. Dat heet een maatschappelijke investering. We voorkomen namelijk heel veel leed in zowel financieel als sociale kosten en zorgen ervoor dat resultaten in het onderwijs & zorg beter worden. De kosten gaan ook hier voor de baten uit.

2/3 van de resultaten op school wordt bepaald door factoren buiten het onderwijs om. Dat is alsof Max Verstappen met een formulie 1 wagen over een grindweg rijdt. Het is dus best gek dat we daar niet meer naar kijken. Het gaat hier om stressniveau’s thuis, ouderlijke tijd & aandacht (leg die telefoon eens weg).

Een basisinkomen zorgt er ook voor dat economisch minder aantrekkelijk gebieden aantrekkelijk blijven en dat jongen mensen niet wegtrekken naar de steden. Bekijk onderstaande video. Dit alles heeft uiteraard ook te maken met de toegenomen globalisatie, automatisering en internetgiganten.

Jazeker, ook hier gebruik ik economische termen, terwijl juist dat het probleem is bij het denken aan Nederland als een BV. Nederland is een coöperatief model waarbij we voorzichtig moeten zijn met marktdenken in de overheid. dat brengt namelijk andere waarden met zich mee.

Want waarom noemen we het bij de gemeente een klantencontactcentrum? Ik ben toch geen klant maar inwoner? Dit geeft het instrumentele denken aan. We hebben een consument/producent relatie gekregen met de overheid en daar klopt, netzoals social distancing, iets niet aan.

“Ook de overheid moet op 1,5 meter blijven”

Ook de overheid moet op 1,5 meter blijven. Een basisinkomen is het fundament waardoor mensen stabiliteit, rust en autonomie hebben. hierdoor kan je langere termijn denken en doen.

Dingen die daar niet bij horen is een urencriterium voor ondernemers maar ook niet de 24x solliciteren voor bijstandsgerechtigden. Dit zijn oplossingen in een verkeerd systeem, die averechts werken op motivatie, op welzijn en welvaart. Met een basisinkomen zijn beide volledig overbodig en kunnen we ons focussen op ondernemen (in de breedste zin van het woord).

Een basisinkomen maakt voor contactberoepen mogelijk om ook over te gaan op een 4 daagse werkweek en kortere werkdag (de ideale werkdag is tussen de 4 en de 6 uur, de ideale werkweek is 4 dagen). Met alleen klappen voor vitale beroepen kan je de huur of hypotheek niet betalen.

Het waardeert al het onbetaalde arbeid zoals ouderschap, mantelzorg, studeren. Waarin we voor bestaanszekerheid gaan van baan naar werk naar inkomenzekerheid. Het verkleint de afhankelijkheid van werkgever of opdrachtgever, waarvan we steeds meer zekerheid vragen. die ze niet altijd kunnen leveren.

“Om op het terras te zitten heb je 2 dingen nodig: vrije tijd en besteedbaar inkomen”

Een basisinkomen is ook gunstig voor werkgevers & bedrijven. (Financieel) gezonde medewerkers presteren beter en zijn minder vaak ziek. mensen werken dan niet alleen voor het geld, maar ook omdat ze het werk leuk/belangrijk en of waardevol vinden. Daarentegen zorgt het voor koopkracht en dus besteedbaar inkomen in de (lokale) economie. Om op het terras te zitten heb je 2 dingen nodig: vrije tijd en besteedbaar inkomen.

Oftewel het is goed voor de motivatie van mensen en dus ook voor de resultaten van bedrijven & organisaties. De wortel en de stok zijn hele dure en zeer korte termijn instrumenten om mensen in beweging te krijgen. We spreken hier dan ook niet van motivatie, maar van movement, Dit wist Herzberg al in de jaren 50tig.

“Een basisinkomen is ook gunstig voor werkgevers & bedrijven”

Als mensen vrije tijd en besteedbaarinkomen hebben is dat goed voor bedrijven. Dit wordt het trickle up effect genoemd. Dit ontstaat niet al toeslagen of uitkeringen wegvallen, want hier is er dan ook weer sprake van verlies aversie. Meer werken loont niet. Zeg dan maar dat mensen niet economisch kunnen denken. Ze gebruiken dan het systeem zoals we altijd het systeem tevreden houden. Ja ook jij maakt je uren, omdat de maatstaf van je salaris gebasseerd is op uren. Deze fabrieksmindset op werk zit door al onze systemen heen, van school tot belastingdienst. Bekijk voor de grap eens het voorbeeld van Bart en het urencriterium bij de belastingdienst. I kid you not.

Daarnaast kan je je afvragen of gedwongen arbeid wenselijk is en of je daarmee niet onder aan de maatschappelijke streep meer (economische) schade veroorzaakt dan dat het creëert en als aandeelhouder van BV Nederland wil ik graag meervoudige waardecreatie creeëren. Zeg maar ‘winst’ onderaan de maatschappelijke streep. Als het goed is, is economie dan een taart die groeit & bloeit en is het niet een zero-sum game.

Mocht je hier meer over willen lezen, binnenkort krijg ik de boeken van Andrew Yang binnen: Jouw baan gaat verdwijnen en dit is de oplossing…Dit is de Nederlandse vertaling van het boek: the war on normal people.

Deze blog is geschreven door Louis Goulmy, eigenaar van werkvierentwintig.nl. Na een korte periode in loondienst (bij een gemeente) al snel tot de conclusie gekomen dat er iets niet klopt in de manier waarop we georganiseerd zijn…