Hoe een Telepresence Robot mijn ondernemerschap radicaal zal veranderen

    0
    461

    Een wat? Een Telepresence Robot. Hij komt uit het Permanent Future Lab van Seats2meet in Utrecht, is ontwikkeld door Double Robotics en luistert naar de naam Double. Afgelopen week bestuurde ik de robot voor het eerst, tijdens de kick-off in Leuven van de Leergang Appreciative Inquiry. Ik achter mijn Macbook Pro in IJsselstein, mijn medecursisten op de Universiteit in Leuven. Luisterend naar een boeiend college van René Bouwen, met in hun midden op een rijdende iPad, mijn virtuele ik.

    Net echt

    Hoewel, virtueel? Ik had het gevoel werkelijk onderdeel van de groep te zijn. Wanneer iemand iets zei kon ik mij naar die persoon toe draaien en tijdens een tweegesprek met mijn dialoogpartner konden wij ons een beetje afzonderen voor een betere verstaanbaarheid in een hele verzameling aan levendige gesprekken. Net als in het echt. Door op het toetsenbord van mijn Mac het pijltje naar boven in te drukken, kwam in Leuven de Double in beweging en verplaatste hij zich langzaam, maar zeker, naar de andere kant van het lokaal. Ik verplaatste mijzelf naar de andere kant van het lokaal. Voor mij een verademing.

    Ik heb nog geen waarderend onderzoek gewaagd aan wat deze ervaring deed met mijn medecursisten, dat komt nog. Voor mij was de ervaring in elk geval overdonderend. Dat brengt me op de reden waarom ik eigenlijk vanuit huis deelnam en niet in Leuven tussen mijn medecursisten zat. Door een lichamelijke handicap ben ik gebonden aan elektrische rolstoel en heb ik op verschillende momenten van de dag ondersteuning nodig. Bijvoorbeeld bij het opstaan. Vroeg opstaan is een aanslag op mijn lijf en hoewel ik steeds meer handigheid krijg in reizen met het Openbaar Vervoer blijft het een uitdaging. Niet zozeer vanwege vertragingen, maar vooral omdat je met regelmaat meemaakt dat een bus niet toegankelijk is, of zoals een keer in Brussel, dat een uitrijplaat van een trein zo stijl en gammel is dat je van geluk mag spreken heelhuids beneden aan te komen. Bovendien ben je vaak onzichtbaar. De mensenmassa op stations ziet mij vaak over het hoofd, omdat ik in mijn elektrische rolstoel veel lager zit. Je kunt je de onrust en energieverspilling voorstellen. Niet erg, ik sta niets liever dan middenin het leven, maar soms maak je andere afwegingen. Zo ook die donderdag in Leuven.

    Zelf aanwezig

    In retrospectief voelde mijn verplaatsingen met de Double zelfs meer eigen, dan een verplaatsing met de elektrische rolstoelen die ik al 28 jaar gewend ben. (Ik ben nu 32). In tegenstelling tot mijn elektrische rolstoel neemt de Double vooral verticale ruimte in en kent deze ook aanmerkelijk minder aandachttrekkende toeters en bellen dan zijn 6-wielige tegenhanger. Ik ben mij in het dagelijks leven behoorlijk bewust van het hulpmiddel dat ik gebruik. Ik krijg er ook vaak reacties op. Uiteraard van onbevangen kinderen, maar ook van moederende volwassenen. In Leuven had ik vooral het gevoel zelf aanwezig te zijn. Zeker, vaak en vlot lukt het me om de aandacht van dat wat een beetje anders is, te verleggen naar dat we gemeenschappelijk hebben. En natuurlijk zorgt de rolstoel in gezelschap voor een behoorlijke bewegingsvrijheid. Toch bracht de Double — na een zekere onwennigheid — een nieuwe natuurlijkheid in contact. Voor de helderheid: ik spreek hier voor mijzelf, vanuit mijn eigen referentiekaders.

    🙂

    Zouden we met geeltjes aan de slag zijn geweest, dan had ik langs de clusters kunnen lopen om deze te analyseren. Ondoenlijk met alleen een laptop met Skype en makkelijker dan met die hoekige elektrische rolstoel van me. Ik kan dichterbij komen en met een druk op de knop een foto maken. Met mijn iPhone zou diezelfde foto al lang scheef zijn geweest, door een spastische reflex van mij. Of de iPhone zou om dezelfde reden op de grond hebben gelegen. Wel fijn voor mijn hulphond Stevie, die dan niet werkloos de dag hoeft door te komen.

    Skype op achterstand

    Vanwege verstoringen bij de NS moest ik laatst noodgedwongen via Skype een korte presentatie houden. Had op die locatie de Telepresence Robot gestaan, dan had ik mij echt op afstand present gevoeld. Nu niet. Microsoft zal niet blij zijn, maar vanaf nu staat mijn geliefde Skype voor mij altijd op achterstand. Bovendien heb ik de Double als veel stabieler ervaren — in verbinding en beeld- en geluidskwaliteit — dan Skype.

    Aan het eind van de kick-off in Leuven werd iedereen uitgenodigd om een kort verhaal houden over wat hem of haar aanspreekt in Appreciative Inquiry, welke toepassingsmogelijkheden worden gezien en waarom hij of zij zelf te waarderen is. “Who Am I to Appreciate?” Ik mocht beginnen, de accu van de iPad was bijna op zijn eind. De Double stond voor het schoolbord geparkeerd en ik vroeg of ik goed te verstaan was. Ja, was het antwoord. Altijd heb ik een gezonde spanning als ik voor een groep sta. Voor mijn gevoel stond ik voor die groep. De gebruikelijke spanning was er. Toen ik dat voelde wist ik: “Hier is iets bijzonders aan de hand.”

    Is het dan helemaal de vervanger van live contact? Nee, vanzelfsprekend niet. Enkele in het oog springende beperkingen: Ik kon mijn gesprekspartners geen hand geven, geen bemoedigende schouderklop. Ik kon niet in één oogoplag de hele groep overzien. En, niet onbelangrijk: het diner, dat bij dit soort gelegenheden in mijn ervaring fungeert als een onmisbare sociale lijm, moest ik overslaan. Al kon het onderstel, dat wil zeggen de Double nog wel even voort, de iPad was leeg. Een congresdag die om 9 uur ‘s ochtends begint zouden we niet hebben gehaald, vanwege een beperkte accuduur. Ach ja, ik moest hoe dan ook nodig ondersteuning inroepen, na uren van intensieve inspanning. Bovendien, laten we wel wezen: een virtueel proost klinkt nergens naar.

    Toekomstscenario’s

    Toch lag ik donderdagnacht wakker van spannende toekomstscenario’s. Want: “Telepresence comes pretty damn close to reality.” Wat betekent de mogelijkheid van telepresence voor mijn werk in en met (groepen) mensen? Ik ben als procesbegeleider dagelijks bezig om organisaties — groepen mensen plus extra dynamieken — anders te laten denken. Procesbewaking door rond te lopen, blijft toch een zoektocht. Ik reis me een ongeluk omdat ik tot nu toe heb ervaren dat dat nodig is voor de kwaliteit van het proces. Skype voldoet niet. Met Telepresence heb ik het gevoel dat er fases zijn in groepswerk waarin deze andere aanwezigheid prima voldoet.

    Wat betekent Telepresence voor mijn werk als spreker die mensen wakker maakt? Ervaren sprekers bewegen met regelmaat over het podium tijdens hun verhaal. Ik sta vaak stil, want mijn rolstoel communiceert iets heel anders dan de lichaamstaal van mijn lopende collega, die even naar voren buigt of zijn gewicht verplaatst. Althans voor mijn gevoel. Het voelt onnatuurlijk. Niet voor niets denk ik met een theatermaker na over mijn alternatieve communicatiestijlen, die het mentale moeten overstijgen. Telepresence maakt nog geen non-verbale communicatie, maar ik zie mijzelf eerder de robot verplaatsen dan mijn rolstoel. Staat mijn rolstoel dan altijd stil op het podium en spreek ik altijd zonder gebaren? Nee, zeker niet. Maar het lijkt me anders voelen.

    En wat gaat dit betekenen voor mijn acquisitieproces? Je merkt, ik ben bezig Appreciative Inquiry op mijzelf toe te passen. Ik heb het idee dat de Telepresence Robot mijn ondernemerschap radicaal gaat veranderen. Ik zie al uit naar een Double die ik mee kan geven aan mensen waar ik veel mee samenwerk.

    Een laatste denkrichting, voordat ik afsluit met een wens en wat vragen om assistentie. Honderdvijfentwintigduizend banen wil dit kabinet erbij voor mensen met zoals dat heet, een arbeidshandicap. Een hele klus. Vanwege wederzijdse beeldvorming, vooroordelen, voorzichtigheid, uitsluiting. Maar ook vanwege praktische bezwaren. Wanneer elk bedrijf een Telepresence-robot in huis heeft — zelf aangeschaft of als individuele voorziening door het UWV of de Gemeente toegekend aan een werknemer of ondernemer — zou je daarmee dan kunnen bijdragen aan een kanteling op dit vraagstuk? Ik ben er sinds afgelopen donderdag van overtuigd. Sociale Partners, MVO Nederland, De Normaalste Zaak, Reïntegratiebedrijven van Nederland: Dit is een kans! Sceptisch? Maak een afspraak voor een bezoek aan het Permanent Future Lab en ik geef vanuit huis een demo!

    Droom: Telepresence breed toepassen

    Met dit artikel hoop ik er aan bij te dragen dat er stappen worden gezet om Telepresence breed toe te passen. Zoals je ook op vrijwel elk station een OV-fiets kan pakken, moet het straks op elke plek waar gave dingen gebeuren mogelijk zijn om ook op afstand deel te nemen. Ik geloof daarin. Daarom heb ik een kaart aangemaakt waarop iedereen in Nederland kan aangeven waar robots staan en of deze staan op locaties die publiek te gebruiken zijn. (Denk aan Seats2meet en andere broedplaatsen voor innovatie) Ik nodig je uit om mee te helpen deze kaart te vullen. Inloggen is niet nodig! Ondertussen zal ik bovengenoemde partijen, mijn opdrachtgevers en anderen op alle mogelijke manieren stimuleren ook mee te gaan in deze droom. Help jij mee?

    Dit artikel verscheen eeder op Medium. Verder verdiepen in Robots? Kom op 20 april naar het Robotics event bij Seats2meet!  http://events.seats2meet.com/event/36242/Robotics/

    You can find a translation of this article in English here.