Bezoek aan Seats2meet Bangladesh

0
111
Curious people visiting Seats2meet Bangladesh

Een ‘once in a lifetime’ gevoel was mijn bezoek aan Seats2meet Bangladesh. 2,5 jaar geleden ontmoette ik de oprichter van Seats2meet Bangladesh Fahad Bin Ushne Ali via Facebook en toonde hij zijn nieuwsgierigheid in Society 3.0 gerelateerde onderwerpen. Het virtuele hemd werd mij van het lijf gevraagd over hoe hij in Bangladesh ook technologie kan gaan delen vanuit overvloed zoals wij dat al in het Permanent Future Lab in Utrecht doen. Ook was Fahad nieuwsgierig waarom ik zonder een educatieve vervolgopleiding toch een bestaansrecht in deze wereld kan hebben. Hij had het idee dat hij dat nooit zou kunnen, zeker niet in Bangladesh. Voor wie Bangladesh niet kent, ze hechten daar meer waarde aan bestaande structuren en kaders. Toch kon het Fahad niet aan zijn verstand dat je een IT baan zou gaan krijgen als hij zijn IT opleiding vanuit verouderde boeken ipv via de computer zou gaan volgen. Na enkele goede gesprekken met zijn ouders en naast mij ook enkele andere mensen uit de Seats2meet mesh hakte hij de knoop door en verliet de IT opleiding om vervolgens aan de slag te gaan met leren van technologie via de deeleconomie.

Fahad leeft in het buitengebied Bukabunia en de mensen in het dorp verklaarden hem voor gek. Toch had hij al voor het verlaten van zijn opleiding ervaring opgedaan met het leren via de deeleconomie en internet. Zo was hij via gesprekken met mensen op Facebook en het bekijken van YouTube video’s de Engelse taal machtig geworden. Geen overbodige luxe als je beseft dat op internet lang niet alles vertaald is en Google Translate nog net niet op een optimaal niveau werkt. Slechts 18% van de bevolking spreekt Engels.

Het voor gek verklaren is inmiddels gekanteld naar waardering en mee willen helpen. Dat merkte ik nog voordat we op maandag in Bukabunia waren aangekomen. Vlakbij het vliegveld vanwaar het nog een paar uur naar het dorp rijden is stonden Seats2meet vrienden van Fahad ons al op te wachten. De eerste dag reden we naar een hotel in Mathbaria een stadje zo’n half uur rijden bij Bukabunia vandaan. In deze stad groeide Fahad met zijn familie op zo vertelde hij mij. Met een groepje gingen we naar de lokale bibliotheek waar ze heel geïnteresseerd in mij en mijn Virtual Reality headset waren. Behalve dat werd ook de politie in mij geïnteresseerd. Volgens de politie zou ik hun bewaking nodig hebben om er zeker van te zijn dat alles veilig verloopt. Een onveilig gevoel heb ik echter niet ervaren.

Trike in Bangladesh

De aankomst

Dinsdag 4 februari reden we vanuit het hotel in de Tuk Tuk naar Bukabunia waar ik voor het eerst de Seats2meet en Permanent Future Lab locatie in levende lijve kon ervaren. Het is een soort garage met een paar grote tafels en stroomvoorziening. En hoe tof is het dat je een eigen garage hebt. Die heb ik zelfs niet, ondanks dat Jan-Henk Bouman van Permanent Beta mij de jongen van de garagebox noemt. Het internet verloopt er nog via de hotspot van Fahad zijn iPhone. Technologieën die er met elkaar gedeeld worden bestaan vooral uit microcontrollers, Raspberry Pi en desktop computer. Omdat ik bij mijn nieuwe Pixel 4 telefoon een Google Nest Hub en Google Home kado heb gekregen besluit ik die daar ook te delen. Mogelijk kan het bijdragen aan het leren van de Engelse taal en het opdoen van via internet gedeelde kennis.

Seats2meet Bangladesh garagebox entree

Binnen bij Seats2meet Bangladesh

Voorbereiding en verbazing

Een paar weken voordat ik naar Bangladesh vertrok vroeg Fahad mij of we iets speciaals tijdens mijn 5 daagse bezoek konden doen. Ik stelde hem voor dat hij met zijn dorpsgenoten een ‘Sharing is caring’ Seats2meet festival zou gaan organiseren waarbij de mensen zelf eten gaan maken en dit tijdens het festival delen. Iets wat ik zelf jaren geleden op een Part-up bijeenkomst geleerd heb. Ook hebben ze podium om hun verhalen en kennis te delen en zou ik dan op het podium mijn kennis over society 3.0 en de overvloed van technologie gaan delen. In eerste instantie was Fahad wat sceptisch, de mensen in het dorp zouden niet zo van het delen zijn. Bij eerdere evenementen nam hij voornamelijk zelf de organisatie en inhoud op zich. Ik vroeg hem dit meer los te laten en zijn kennis over organiseren over te dragen op anderen en op die manier ook wat meer leiderschap te tonen. Hij ging de uitdaging aan en was zwaar verbaasd dat in korte tijd een tiental mensen zich bereid hadden gevonden om eten te maken en te delen.

Sharing food at the festival

Het festival met actief publiek

Het festival zelf begon met een viertal mensen die de afgelopen paar jaar Seats2meet en Permanent Future Lab regelmatig hebben bezocht en daarover hun voornamelijk positieve ervaring deelden. Ook werd er kennis gedeeld over het klimaat in Bangladesh. Daarna mocht ik het woord nemen en deelde ik over wat voor impact technologie steeds meer krijgt op onze samenleving en hoe de overvloed die daaruit ontstaan ondervonden kan worden. Daarbij vroeg ik aan het publiek vragen zoals wat er ze denken dat er tegenwoordig allemaal in een smartphone zit waarvoor we vroeger aparte apparaten kochten. Fahad had verwacht dat er niemand zou reageren, maar gelukkig deed het publiek tegen zijn verwachtingen in actief mee.
Vervolgens was het tijd voor eten. Dit verliep toch iets anders dan ik had gedacht. In plaats van een divers aanbod waren het verschillende gebakjes. Wat heel mooi was is dat bij de gebakjes de namen van degenen die ze hadden gemaakt erbij stond geschreven. Wat jammer was is dat iedereen na wat gepakt te hebben er direct vandoor ging. In Nederland ben ik gewend dat mensen dan samen eten en met elkaar hun mening delen over wat ze tijdens de presentaties gehoord hebben en daarna samen gaan opruimen.
Maar het meest opvallende was dat er geen vrouwen bij de bijeenkomst waren. Dit terwijl ik merkte dat ze wel nieuwsgierig naar binnen kijken en even later buiten toch een selfie middels hun smartphone met mij wilde maken. Ik merkte dat de cultuur en geloofsovertuigingen hier toch nog wat anders werken dan wij gewend zijn. Fahad vind het lastig om vrouwen bij Seats2meet en Permanent Future Lab te betrekken omdat mensen dan direct de verwachting scheppen dat het zijn vrouw is. Omdat zijn zusje (12) ook geïnteresseerd is in technologie heb ik hem gevraagd zijn zusje meer te gaan betrekken zodat op termijn ook de kennisdeling bij de vrouwen terecht komt.

Publiek bij Seats2meet Bangladesh festival sharing is caring

Bezoeker Seats2meet verteld over zijn ervaring

De jongens van de garagebox

Na een pauze van ongeveer een uur gingen we terug naar de garagebox om aldaar met een aantal geïnteresseerde jongeren Virtual Reality en Google Nest Hub te ontdekken. Wat mij daarbij opviel was het geduld om met zo’n 35 mensen op elkaars beurt te wachten. Iedereen wou het graag eens zelf ervaren.

Virtual Reality uitproberen tijdens het Seats2meet Sharing is caring festival in Bangladesh

Leuk, maar ook ongemakkelijk

Aan het einde van de middag vertrokken we met een klein gezelschap naar een dorpje verderop waar Fahad en zijn familie woont. Ik werd hier heel warm onthaald met een krans van bloemen en borden vol met voedsel. Maar ook met verontschuldigingen dat ze mij niet zoveel konden bieden als in het hotel. Oftewel geen douche en een toilet bestaande uit een gat in de grond. Toch genoot ik ervan hier te zijn, de vriendelijkheid en nieuwsgierigheid van Fahad zijn familie en vrienden zorgden er zelfs voor dat ik de voorkeur kreeg bij hun in het dorp te blijven in plaats van terug te gaan naar het hotel. Toen ik met Fenna Eleveld via Whatsapp contact had en mijn enthousiasme deelde vroeg ze of het alleen maar leuk was. Ergens voelde het ook ongemakkelijk. De volwassen mensen hier in het buitengebied leven van ongeveer 160 euro per per persoon per maand en kunnen zich 1x per maand vlees en vis bij het eten veroorloven. Dit terwijl ik bij elke maaltijd vlees en vis kreeg. Ondanks dat ik daar wat van zei bleef dat toch de hele week voorgeschoteld worden.

Bloemenkrans bij het ontvangst in het dorp

S’avonds sloten we het festival af met een groot dans en badminton feest. De kwaliteit van de Nederlandse dance DJ’s deed ook hier zijn uitwerking en werd gecombineerd met lokale muziek en dans.

De laatste dagen

De dagen na het festival stonden in het teken van dat het festival de landelijke krant en Al Jazeera hadden gehaald, kennisoverdracht, nog meer eten en Virtual Reality en het bezoeken van een school. Een van de lokale kinderen bood mij zijn fiets aan en hij en zijn vriendengroep waren zwaar verbaasd dat ik kon fietsen. Ze vonden het helemaal te gek dat er een lange blonde man met hun fiets door het dorp ging.
De midweek vloog voorbij en voor ik het wist zat ik weer in het vliegtuig om de reis door Azië met mijn gezin in Vietnam voort te zetten. Het was een hele mooie ervaring die ik niet snel zal vergeten en inmiddels is het digitale contact met Bangladesh nog groter geworden.

Terugkijken?

Wil je de presentatie terugkijken? Op Slideshare staat de presentatie ‘Society 3.0 Overvloed dankzij technologie’  Engelstalig en Bengali. Ook is het hele festival via YouTube terug te zien.